Laden

Levensbedreigende situatie? Bel altijd 112

“Open cultuur, grote collegialiteit en veel waardering”

Negen jaar geleden verruilde Arlette Kottman haar baan als verpleegkundige voor een nieuwe uitdaging als triagist bij Huisartsenpost Amstelland. Van die overstap heeft ze nog steeds geen spijt.

Arlette

Tot 2015 werkte Arlette als verpleegkundige bij een revalidatiekliniek. “Dat is een fysiek zware baan. Ik dacht: dat ga ik niet volhouden tot mijn 68e. Bovendien kreeg ik met steeds meer papierwerk te maken en had ik minder patiëntencontact. Alle reden om verder te kijken.”

Het werk van triagist greep haar meteen: “Het is ongelooflijk boeiend en nooit saai. Zeker niet op deze huisartsenpost, want hier rouleer je. De ene dag neem je de telefoon op, de andere dag zit je achter de balie, en op weer een andere dag doe je de omloop. Dan houd je zelfstandig consult, bijvoorbeeld bij een vermoeden van botbreuk of bij wonden die niet hoeven te worden gehecht.”

Volgens Arlette is haar werk altijd spannend, ook aan de telefoon. “Je weet nooit wat er op je afkomt. Vanochtend begon ik met een twintiger die na drie weken keelpijn wel een kuurtje wilde. Daarna kreeg ik een moeder aan de lijn waarvan de baby erg benauwd was. Dan zit je meteen rechtop.”

Behalve de inhoud van haar werk geniet ze ook van de samenwerking met haar collega’s. “We hebben een fijne post met een hecht team. Deels is dat geluk, deels sturen we daarop. Nieuwe collega’s moeten wel passen binnen onze cultuur. Daar zijn we zuinig op.”

Volgens Arlette is het een heel open cultuur. “Gaat er iets niet goed, dan wordt dat direct besproken.” Daarnaast is er oog voor waardering. “Onlangs gaf ik een nieuwe collega een compliment voor haar telefoonwerk. Zoiets had ze bij haar vorige werkgever niet meegemaakt.”

Hoe kleinschalig ook de organisatie, binnen Huisartsenpost Amstelland is er ook ruimte voor groei. Zo is Arlette sinds een aantal jaar coördinerend triagist. In die rol zorgt ze er bijvoorbeeld voor dat collega-triagisten en huisartsen hun werk goed kunnen doen. “Zijn er geen vragen of problemen, dan draai ik gewoon mee met de diensten.”

Arlette vindt het heerlijk om aan te pakken. “Op zaterdagen kan het hier druk zijn. Dat zie ik niet als minpunt, maar als een toevoeging. Het is leuk om alle zeilen bij te zetten. En heeft iemand het echt te druk, dan vangen we dat met elkaar op. De collegialiteit is groot, ook als er privé iets aan de hand is. We delen lief en leed met elkaar.”

Naast haar werk is er genoeg ruimte voor een privéleven. “Het aardige is dat je veel inspraak hebt op je rooster – wel binnen het redelijke natuurlijk. Ik ga graag naar de camping met mijn huisgenoot. Dan is het fijn dat ik de ene week veel dagen kan werken en de andere minder. Daar houden ze rekening mee.”

Als het aan Arlette ligt, stappen nog meer verpleegkundigen over naar ‘haar’ huisartsenpost. “In het verpleegkundige vak wist ik na een jaar wel wat er op me afkwam. Hier leer ik nog steeds elke dag.”